AITONAREN BASERRIA

Bazen behin Karlos izeneko aiton bat.
bera beti bezala baserrira sijoan animaliei janaria ematera, baserria isiltasunean aurkitu zuen, animaliak desagertuta zeuden.
-Non daude nire animaliak ?-esan zuen Karlosek harrituta.

Animaliak lapur batek lapurtu zituen.Karlosek ertzanei deitu zituen, eta bere familiari hara joateko animaliak topatzeko. Orduan, bere familia eta bera baserrira joan ziren.Bakoitza leku batera joan zen eta halako batean galdetu zion Karloseri bere ahizpak:

- Zuk ez duzu etxairik ez ? - eta Karlosek esan zion:

-Bai eta oso txarra da nirekin.

- Eta nor da ?-esan zuen bere ahizpak.

-Iñaki du izena-esan suen Karlosek.

Eta etxaiaren bila joan ziren.Han etxaiaren etxean ikusi zituen bere animaliak gosez hiltzen.
Orduan udaltzainei deitu zuen karlosek.
Eta orduan Iñakiri kartzelan sartu eta denok zoriontzu bizi ziren.

GAUZA DESBERDINAK EGITEN DITUT

Lehenengo mailan nengoenean, orain egiten ditudan gauza desberdinak egiten nituen. Lehenengo mailan, Irakasleetara eta Ama eta Aitaren jolasetara jolasten genuen. Bat, Ama zen, bestea Aita. Batzuk ere ziren, Anai-Arreba nagusia ala txikia. Edo ere zeuden Izeko, Osaba edo  lagun bat. Orain berriz, hitz egiten dugu, batzutan dantzatu eta beste batzuetan gelan geratu ordenagailuetan sarrerak egiten. Normala da, zeren eta gustu batzuk oso desberdinak ditugu. 

ZOOLOGIKORA JOATEN NAIZ

Asteburuan Santillana del Mar-eko zoologikora joan nintzen. Animali asko ikusi genituen: tximinoak, elefanteak, hartzak...oso politak ziren. Gero eguerdian, jan genuen bokata batzuk,eta gero,sugeak ikustera joan ginen. Niri apur bat beldurra eman zidaten baina kristal barruan zeuden. Kokodriloak ikustera joan ginenean neska bat ikusi genuen janaria emoten, ez zitzaien ezta janaria lurrera jausten  uzte. Segiduan ahora  sartzen zuten, niri hori grasia asko emoten zidan. Tximinoekin niri barregurea sartzen zitzaidan  nire amari mina ateratzen zitoten, baina nire aitari eta niri musuak emoten zizkigun jajajaaj.Eta hori izan zen nire asteburu polita.

MILI TXORITXOA

Uda guztietan bezala nire ahizpa, nie lehengusua, nire lehengusinaa eta ni nire aitite eta amamarekin beraien herrira "Golpejas". Bertan bigarren egunean bizikletarekin paseo bat ematera joan ginen laurok. Bueltatzerakoan etxearen atean txoritxo bat ikusi genuen. Urbildu ginenean konturatu ginen txiki-txikia zela. Nire amamari deitu genion eta esan zigun oraindik ez zekiela egan egiten eta zihurazki abitik jausi zela. Lauron artean txoritxoari Mili deitzea erabaki genuen. Bost egun inguru jaten eta edaten ematen egon gine baina azkenean goiz batean altzatu egin ginen eta konturatu ginen gaixoa hilda zegoela. Oso triste jarri ginen.

BI NESKATXOAK

Behin batean, bi ahizpa parkean zeuden. Bertan, mutil eta neska batzuk futbolera jolasten ari ziren. Orduan, futbolera jolastu ahal ba zuten esatera joan ziren. Ezetz esan zien beraiek futbolera jolasten ez zekitelako, baina beraiek futbolezko talde batean jolasten zuten. Geroago etxera bueltatu zieren parkean ezer egin gabe. Amak denbora gutxi parkean egon zirela esan zien. Baina neskatxoak azaldu zion gertatu zen guztia. Amak futbelezko baloi bat etxeko balkoian zegoela esan zion. Orduan, parkera bueltatu ziren pilotarekin eta futbolera jolasten hasi ziren. Geroago, mutil bat urbildu zen eta esan zion oso ondo jolasten dutela eta beraiekin jolastu ahal zutela. Parkamenak eskatu zion mutilak ahizpatxoei eta lagunak egin ziren.

LA TELEVISION

Muchos niños ven la televisión todos los días y unas cuantas horas.

 La televisión  en mi opinión es una buena manera  para pasar el tiempo porque con la televisión   puedes enterarte de las cosas malas y buenas que pasan en el mundo. Por ejemplo lo que pasa en ÁFRICA y en otros sitios pobres. Por otra parte en la televisión  dan cosas malas como películas  de violencia y programas donde la gente se pelea y se insulta. Yo procuro ver  programas para aprender y pasarlo muy bien.

¡ASÍ NO!

Zapatuen egindako ekintzak

Atzo goizean 9 etanfutboleko partidua euki nuen. Galdu egin genuen baina hala ere odo pasatu nuen. Partidua amaitu ostean etxera etorri nintzen. 5 etan pelotako senifinal bat euki nuen. Oso onak ziren Gernikakoak eta asko zufritu genuen baina azkenean 18-15 irabazi genuen.

GALDAKON BILBO METRORAINO LAZADERA

Gaur 2011ko urtarrilaren 31a Galdako-tik metro bilbao-ra lanzadera jarri dute. Oraindik ez dakigu zenbat ordaindu behar denik, baina entzun dudanez ez da izango oso garestia. Proramatuta ez dagoena: San Mames futbol partiduak, BEC-en partidak eta eventoak, extraordinario aktoak, etab. lanzaderaren errekorritua eta geldialdietan joanaldiak eta etorrialdiak sartzen dira eta Aperribaitik eta Bengoetxetik pasatzen da geldialdi moduan.

La Pequeña Aguila

Un día yo estuve en un pequeño pueblo llamado Los Arcos, ahi fui a una casa que tenemos y estuve en el huerto todo el rato. En el huerto yo ví una pequeña cosa que se movia y me acerque. Al principio me senti asustada pero cunado ví lo que era me quede mas tranquila pero no tanto!! Era una pequeña rapaz, se habria caido de un nido y sus padres no se habrian dado cuenta. Yo, mi madre y mi hermano le estuvimos dando de comer, que bien me senti en el momento que le estava dandolede comer. Lo que pasa es que al día siquiente, a la mañana fuí corriendo a donde el pajaro, y estava hay pero no estava solo estavan sus padres cuidando de el porque la pobre aguila no sabía volar. Yo junto a mi hermano le enseñe a volar y la familia de las aguils se fueron.

QUE SUSTO QUE ME DI

A mí, me gusta mucho el fútbol y mi jugador favorito es Xabi Alonso. No me podía perder el partido de España-Holanda. El partido fue muy intenso, y pasaron muchas cosas, pero una de las más importantes, aparte del gol de Iniesta, fue la patada que le dio el Holandés Jong a Xabi. Yo estaba en casa de mi tía viéndolo con ella en el sofá, y cuando vi la patada que le dio, como se suele decir: se me paró el corazón por un segundo. Me di un susto tremendo, pero cuando ya vi que estaba mejor me tranquilicé un poco.

QUE SUSTO!

NIRE ASTEA

Nire aste santua horrela izan da ostiralean kasea eta gero urtebetetze bat eukin nuen Elene eta Anerena.Geross izan zen ni pizza bat jan nuen erditik Paulerekin ,oso gozoa egon zen.Gero zorionak abestu genien eta doneteak jan genituen. Denbora bat pasa eta gero jolastu genuen 9ak izan zirenean nik etxera joan behar nintzelako.Zapatuan goizean etxean egon nintzen ,arratsaldean gelditu nintzen nirelagunekin 8retara arte apur bat otza eukin nuen baina aguantatu izan behar nuen. Domekan goizean Amorebietara joan nintzen paseo bat ematera eta arratsaldean berriro nire lagunekin eta ori izan zen nire astea.

Perdido en la playa

Un día en una playa de Plencia, se perdió un niño llamado Lander, él tenía unos 11 años, tenía los ojos verdes y una nariz pequeña.

Lander se iba a los grifos de la playa a por agua cuando se perdió. El llorando llamaba a su mamá desesperado.
-¿mamá, mamá dónde estás?
Lander se quedó en el sitio que estaba y esperó allí durante mucho tiempo, él desesperado no encontraba a ningún socorrista. Se fué solo a casa, allí encontró a su vecina que llamó a los padres de Lander.
-¡Hola mamá! He estado muy preocupado y me he venido solo a casa
-Pues que sepas que estas castigado porque he estado muy preocupada.

Y COLORIN COROLADO ESTE CUENTO SE HA ACABADO